خانه دوبلکس بهتر است یا معمولی؟
یکی از سوالاتی که زمان خانه خریدن برای ما پیش می آید اینکه خانه معمولی بهتر است یا دوبلکس. در ادامه مطلب زیر تجربیات دو نفر از کسانی که خانه دوبلکس دارند را گذاشته ایم.
خانه دوبلکس بهتره یا معمولی؟
سوال خانه دوبلکس برای ما بهتره یا انتخاب یک خانه واقع شده در یک سطح و معمولی گزینه بهتری هست از اون دست پرسش هایی بود که چندین بار در مشاوره های دکوراسیون به اون جواب داده بودیم،
اما بهرحال دیدگاه های به عنوان طراح میتونه با نظرات افرادی که در این خونه ها مدت قابل توجهی زندگی کردند متفاوت باشه و خوندن نظرات این هموطنان قطعا کمک بهتری به شما خواهد کرد تا تصمیم گیری صحیحی داشته باشید.
ایرادات خانه های دوبلکس از نظر ما رو هم میتونید اینجا مطالعه بفرمایید.
تجربه یک – زندگی سخت من در یک منزل دوبلکس شیک و بزرگ
اگر میخواین بدونین خانه دوبلکس بهتره یا معمولی، من هشت سال تو یه منزل دوبلکس شیک بزرگ زندگی کردم بهتون میگم
پیشنهادی که من دارم این هستش که خونه دوبلکس برای یه سری افراد اصلا خوب نیست
کسی که سنش بالا هستش یا بچه کم سن و سال تو خونه داره واقعا خونه پله دار به دردش نمیخوره روزی هزار بار میخواد ازش بالا و پایین بری مدام نگران بچه باشی که نیفته حتی پله هم باشه بازم بچه یه راهی پیدا میکنه خودشو بندازه پایین و آدم دق میکنه از دستشون
جدا از اینکه من خودم با اینکه 32 سالمه پاهام داغون شد اینقدر بالا پایین کردم و سر سال نشده زانو درد و مچ درد شدید گرفتم واقعا خیلی بده بعد هم مادربزرگ های بچه هام بابت اینکه خونه پله داره نمیشد بیان کمک کنن خیلی بالا پایین کردن واسشون سخت بود
حالا نمیگم دوبلکسی واسه همه بد هستش ولی برای ما که فقط یه اتاق پایین داشتیم واسه اتاق بچه هام باید هی میرفتم بالا واقعا سخت شد و هرکی باید قبلش شرایط خودش رو بسنجه
الهه مقامیان تهران
تجربه دو – خانه دوبلکس چه مشکلاتی برای من داشت
خب ببینید من خونه پدریم هم دوبلکس بود، ولی کلا حدود شش تا پله میخورد میرفت بالا که زیرش پارکینگ درآورده بودن. پله هاشم یه دونه وسطش فاصله داشت یه متر تقریبا .
وقتی هم ازدواج کردم خیلی دلم خونه دوبلکسی میخواست. اولش هم تو آپارتمان دو خواب بودیم دیگه دوبلکس که گرفتیم سه خواب شد خونمون
ولی اینو بگم که انگار خونه شد یه خوابه! یعنی رفت و آمد تو پله هاش که دقیق 18 تا بود پدر منو دراورد
وقتی باردار بودم فکر کنم پنج شیش ماه یه بارم بالا نرفتم اینقدری که پله هاش بد بود و میترسیدم بیفتم اصلا از بالا نگاه میکردم سرم گیج میرفت
دیگه دوسالم نشد که اجاره اش دادیم به بدبختی و الان یه جای دیگه نشستیم
